بررسی تغییرات زمانی بارندگی و میانگین، حداقل و حداکثر دما (مطالعه موردی: ایستگاه شهرکرد)

تغییر اقلیم یکی از عمده ترین چالش های پیش روی بشر در زمان حاضر است. این پدیده متأثراز عواملی چون فعالیت های خورشیدی، آتشفشان ها، اتمسفر و اقیانوس ها وافزایش درصد گازهای گلخانه ای در اتمسفر می باشد که دارای اثرات متقابل می باشند. تغییر اقلیم می تواند باعث به وجود آمدن تغییرات در میزان بارندگی، گرم شدن جهانی, ذوب شدن یخ های قطبی، سیل، سرماو گرمای بی موقع و شدید در بسیاری از نقاط کره زمین گردد؛ بنابراین آگاهی از تغییرات پارامترهای هواشناسی در یک منطقه می تواند اطلاعان مفیدی جهت برنامه ریزی و مدیریت منابع آب و کشت منطقه در اختیار سیاست گذاران و محققین قرار دهد. در این مطالعه احتمال وجود روند در میانگین بارش و میانگین و حداقل و حداکثر دما در ایستگاه سینوپتیک شهرکرد طی دوره ی 2010-1961 با استفاده از آزمون من– کندال اصلاح شده در سطح معناداری ده درصد، پنج درصد و یک درصد موردبررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان داد که اگرچه درمجموع بارش سالانه روند معناداری مشاهده نشد، مجموع میزان بارندگی در فصل تابستان به طور معنی داری افزایش یافته است؛ که این امر می تواند حاکی از تغییر در توزیع زمانی بارش در منطقه موردمطالعه باشد. افزایش میزان باران در فصل تابستان می تواند باعث بهبود وضعیت ذخایر رطوبتی خاک و کاهش برداشت از منابع آب زیرزمینی در تابستان گردد. به علاوه، میانگین و حداقل دما در فصل بهار، تابستان و پاییز و همچنین حداکثر دما در فصل تابستان دارای روند کاهشی معنادار بوده است. کاهش دما در فصول نام برده می تواند منجر به تغییر در زمان کشت و برداشت محصولات کشاورزی و تغییر الگو کشت در منطقه گردد.